Οι στατιστικές για την παιδική κακοποίηση είναι ανησυχητικές. Η όσο το δυνατόν έγκαιρη αναγνώριση και αντιμετώπιση είναι σημαντική για να ελαχιστοποιήσει τόσο τις άμεσες όσο και τις μακροπρόθεσμες συνέπειες στο παιδί, όπως χαμηλή αυτοεκτίμηση, απόσυρση, φοβίες, κατάθλιψη, ανικανότητα να αγαπήσουν ή να εμπιστευτούν άλλους, επιθετική, διαταρακτική και μερικές φορές παραπτωματική συμπεριφορά, καθώς και κατάχρηση αλκοόλ ή ναρκωτικών.

Όταν ένα παιδί μας αναφέρει, ότι, έχει, κακοποιηθεί, θα πρέπει, να ληφθεί σοβαρά υπόψη παι να αξιολογηθεί αμέσως. Το πρώτο βήμα στο να βοηθήσει κανείς ένα κακοποιημένο παιδί είναι να μάθει να αναγνωρίζει τα συμπτώματα της παιδικής κακοποίησης. Αν και η παιδική κακοποίηση διαχωρίζεται σε τέσσερις μορφές -σωματική κακοποίηση, παραμέληση, σεξουαλική κακοποίηση και συναισθηματική κακοποίηση- αυτές οι μορφές συναντώνται συχνότερα σε συνδυασμό, παρά μόνες τους. [...]

(απόσπασμα από το βιβλίο)